Onze dochter van 17 was tijdens een presentatie op school volledig verkrampt en angstig geworden, ze kon niet meer stoppen met huilen en had veel last van constante druk en stress.
Het leek voor ons dat ze last had van faalangst. We probeerden op haar in te praten, dat dat niet nodig was en dat het dan wel goed zou komen. Haar punten waren nooit problematisch geweest en met zich wat herpakken zou het wel los lopen, dachten we. Maar er komt een ogenblik dat je als ouders beseft dat je hier geen controle over kan hebben. Dat het pijnlijk en lastig vechten is tegen iets dat in je kind zelf zit en dat niet rationeel is. Je beseft dat je hulp nodig hebt.
Op advies van een vriendin zijn we bij Anne-Lize terecht gekomen. Als ouders werden we heel nauw betrokken bij de therapie en dat was een geruststelling voor ons allemaal. Anne-Lize heeft de grote kwaliteit dat ze tegelijk erg professioneel en erg warm is. Twee belangrijke eigenschappen voor iemand waar je je kind aan wil toevertrouwen. Ze neemt elke sessie alle tijd die nodig is om te luisteren, en vooral om duidelijk de richting aan te geven die naar de kern van het probleem leidt. Er worden geen stappen overgeslagen. We begrepen hierdoor uiteindelijk zeer goed van waar dit probleem kwam, en dat is het begin van het herstel gebleken.
Het is erg makkelijk om openhartig te zijn bij Anne-Lize. Ze oordeelt nooit en gaf onze dochter ook alle ruimte om op een comfortabele en discrete manier over zichzelf te kunnen spreken, iets wat niet altijd evident was. Bovendien was er ook een sessie zonder onze dochter waar vrijuit over de opvoeding in ons gezin kon gesproken worden. Hoewel we toen in een zeer stresserende periode zaten met ons kind, was dit gesprek af en toe pijnlijk en confronterend, maar meer dan dat was het een enorme opluchting en troost.
Ik raad echt elke ouder van een tiener (ook zonder dat er problemen zouden zijn) aan om op zo een mooie manier je hart eens te luchten. Anne-Lize staat tegelijk dichtbij en net ver genoeg.
Het was voor ons meteen duidelijk dat de sessies uiteindelijk beperkt zouden worden, want het doel was vanaf dag 1 om zonder Anne-Lize te kunnen. Aangezien we erg uitkeken naar de sessies omwille van de steun en het comfort die ze telkens boden, vreesden we wel wat voor het einde. Maar uiteindelijk voelden we allemaal rond hetzelfde moment dat de stappen die gezet moesten worden, ook gezet zijn. Ons kind heeft opnieuw een kracht in zichzelf gevonden waar ze mee verder kan. Ze heeft tools aangeboden gekregen die haar helpen om met de druk om te gaan… En er is altijd de mogelijkheid om nog een keertje opnieuw langs te gaan als de nood terug hoog zou zijn. Een fijne, comfortabele en warme gedachte.
Het bleek uiteindelijk absoluut geen schande om te moeten toegeven dat je het als ouder ook even niet meer weet. Integendeel, ons kind is er enkel beter van geworden en als gezin zijn we er allemaal door gegroeid.
